نوفيلا مبخلفش بقلم سارة رجب حلمي

حد خالص ومن يوم ماتجوزنى من 10 سنين اعتبرته هو كل اهلى وكل ناسي واصحابى وحبايبى النهارده هو جاى يصارحنى انه هيغدر بيا انه هيتجوز وانه خلاص لقى الانسانه اللى هيدبحنى بيها وانا واقفه اتفرج باستسلام مفيش فى ايدى اى حاجه اعملها مضطرة اقف وايدى متكتفه اتفرج عليه وهو بينفذ اعدامى ومش حاسس باللى بيحصل فيا خالص وهيبقى بيضحك ومبسوط كمان وهو بيعمل فيا كده.
كان داخل الاوضه لما شاف نور الحمام مفتوح هو والباب وسمع صوت المياه دخل وشافنى واقفه تحت المياه بهدومى وفاتحه المياه الساقعه جالى بسرعه وخرجنى وهو بيقولى انى كده هاخد برد وكان ماسكنى من كتفى كويس وهو بيطلعنى من البانيو وبيقفل المياه بصيتله وانا وشي غرقان مياه وشعرى بينقط وسألته هتخاف عليها كده مش هتبقى عايزها يجيلها برد وتتعب
بصلى بصه معرفتش افسر معناها ومن غير مايرد حط الفوطه على كتفى وهو بيقول هطلع اجيبلك هدوم على ماتقلعى المبلوله دى.
ياترى هو ليه ماردش عليا تفتكروا ماردش عشان هيعمل معاها كده ولا عشان مش عارف يرد عليا ولا يمكن ندمان انه قالى الكلام ده ومش هيتجوز عليا
يااارب يكون رجع فى كلامه وخلاص مش هيتجوز عليا انا هفضل عندى امل لاخر لحظه....
فضل الامل جوايا لحد مادخل فى يوم وفى ايده بدله جديده وشيك ومع اول حاجه عملها مع اتفه شئ فى تحضيرات الجواز كان بيضحك
ايوا ماكانش عارف يدارى سعادته وبصراحه مش قادرة احدد دى سعاده بالبدله الجديده ولا سعاده عشان السبب اللى خلاه يشتريها!! على اى حال وجود البدله بيدل على انى كنت نايمه فى احلام جميله وانه راح اتقدم وحدد ميعاد فرح ووضب مكان يتجوز فيه وراح اشترى بدلة الفرح وانا قاعده عايشه فى وهم اسمه هو خلاص نسي فكرة الجواز.
قعد وقت فى لوحده لحد ماعرف يمسك سعادته ويجيلى وهو راسم وش الحزن والاكتئاب وقف يبصلى وكإنه مستنى أقوله مبروك او حتى أسأله عن البدله بس انا فضلت ساكته قولت استنى ويبقى عندى امل لاخر لحظه يمكن يقول